Kent u hem al? Mijn meest verleidelijke blik? Nou, ik heb mijn best gedaan… Want mama heeft belooft een proeftaart voor mijn verjaardag te bakken! En ik heb geholpen!! Dat kan ik als geen ander! Aan de kleur moeten we nog werken en het in lagen snijden ging ook niet helemaal goed, maar ik vind hem heel mooi!!
Zo, ik heb lekker de hele dag geslapen. Dat hebben zieke meisjes gewoon nodig. En het begrip schoonheidsslaapjes is mij ook al ter oren gekomen… Nu voel ik me gelukkig iets beter. En tot grote vreugde van mama en papa heb ik een paar flinke slokken uit mijn rietjesbeker genomen!
Ik bereid me voor op mijn eerste reis naar het verre oosten. Met de hand eten lukt al prima. En eerlijk is eerlijk: hoe meer zintuigen je gebruikt, hoe beter het smaakt!
Bah, ziek zijn is echt niet leuk! Ik heb een maag-darm griep met alles wat erbij hoort… En dat is best onhandig als je op -1 van je groeicurve zit. Inmiddels drink ik weer een klein beetje, maar eten zit er voorlopig niet in…
Onze telefoon heeft een afwijking: het display is en blijft wit… Je kan dus niet zien of je wel het juiste nummer belt. Desondanks weet ik feilloos het nummer van opa te bellen! Goed, hè? En opa is altijd heel blij als hij mijn stem hoort. Andersom overigens ook!!
Toegegeven, dit materiaal is van kerst. Maar mama had even tijd nodig om er een filmpje van de maken… Oh ja, bij password moet je 23hertjes invullen!
Sarah’s Geschenk from Mike & Dori on Vimeo.
Had ik al verteld dat ik wat achter loop op mijn eigen groeicurve? Nu mag ik dus echt onbeperkt eten! Ik kan mama en papa enorm blij maken als ik er vrolijk op los eet (zit niet echt in mijn natuur, maar ik doe mijn best). Ik mag zelfs papa’s broodje afpakken en opeten!! Lekker!!
Mijn eerste echte trainingspak is een feit. Van papa gekregen. Het is eigenlijk een trainingspak voor jongens, maar daar trekken we ons niets van aan! Ik speel immers ook het liefst met auto’s! Mama vond wel dat ze mij als tegenhanger van mijn eerste haarspeldje moest voorzien – niet dat ze straks denken dat ik een jongetje ben en ik een trauma oploop…
Peren vind ik enorm lekker! Maar zo nu en dan moet je ook met eten experimenteren – gewoon om te leren. Inmiddels weet ik bijvoorbeeld dat je peren zo compact in een bakje kan proppen, dat je ze er gewoon niet meer uitkrijgt… Dat is dus niet zo handig…
Bij opa ligt een heerlijke, dikke vloerbedekking. Daar kan ik prima op kruipen en het doet niet zoveel pijn aan mijn knieen. Bij ons thuis ligt namelijk een stenen vloer in de keuken – dat is behoorlijk hard… Terwijl ik me kruipend uitsloof, doet opa zijn best op de thuisfiets. Mijn sportieve aanleg heb ik dus van opa!
